Een Marieke* van Timing

Binnen 2 werkdagen nadat ik online gesolliciteerd had, werd ik rond lunchtijd gebeld door een Marieke van Timing uitzendbureau. Volgens haar informatie had ik eerder voor Timing op Schiphol gewerkt in de parkeergarage. (Medewerker parkeermanagement? Ik weet het niet meer.) Nee dus, wel gesolliciteerd, maar nooit verder iets vernomen, vertelde ik. Ze stak kordaat van wal met een soort briefing waarbij ik de indruk kreeg dat ze dacht dat ik meteen de volgende dag zou kunnen beginnen. Ze had kennelijk haast om haar klant Eco Smart blij te maken met de nieuwe medewerker afvalmanagement.
Of de werktijd van 7-12 uur een probleem was voor mij. Wel erg vroeg, maar in principe geen probleem. Wat ik hiervoor qua werk had gedaan. Nou, 23 jaar als docent /onderwijsontwikkelaar/onderzoeker gewerkt bij een HBO instelling. Dat dat toch wel heel wat ander werk was, merkte ze op, en ging vervolgens in één adem door met het beschrijven van de werkzaamheden: je moet bij kantoren rondom de Zuidas afvalzakken verzamelen, in containers doen en die naar een inzamelpunt duwen. (O, vandáár die lengte-eis van 1.70m; je moet over de vuilcontainers, pardon:inzamelmidddelen, héén kunnen kijken!)
Dus de prullenbakken zijn dan al geleegd, voegde ze geruststellend toe.  O, gelukkig, zei ik maar, zonder veel enthousiasme.  
Toen kwam ineens (scherpzinnig!) de vraag waarom ik gesolliciteerd had. Nou, omdat ik door externe instanties verplicht wordt om op ongeschoolde vacatures te reageren. En toen volgde nóg een scherpzinnige vraag: of ik dan deze baan echt wel wilde. (Lastige vraag!) Tja, ik sta niet te springen, bekende ik eerlijkheidshalve. Ik vroeg of ze mijn CV niet had gelezen en ik vatte dit maar kort samen: dat ik een hoogopgeleide vrouw van 62+ ben.  Nee, het aangehechte CV was ‘in het systeem’ niet doorgekomen, een probleem dat al eerder bekend was. Of ze mijn motivatie niet gelezen had? Nee, dat had ze ook niet. Ook de mensen die zich verbaal niet zo goed kunnen uitdrukken moeten een kans krijgen, vond ze, dus ze is meteen gaan bellen. (In de vacaturetekst staat toch echt: Wij vragen goede kennis van de Nederlandse taal in Woord en Geschrift.)
Ze kwam (na ongeveer 10 minuten) voorzichtig tot de conclusie dat ze misschien toch beter een medewerker afvalmanagement kon zoeken die echt gemotiveerd was voor de baan, en ik kon haar in die gedachtegang alleen maar volledig steunen. Ik wenste haar sterkte met haar verdere zoektocht naar een geschiktere kandidaat en liet haar, na enig aandringen, beloven mij over de afloop van mijn sollicitatie een mailtje te sturen.  
Ik was werkelijk geïmponeerd door de voortvarendheid en het totale gebrek aan voorbereiding waarmee deze Marieke de vacature voor haar klant liefst meteen vervuld wilde zien. Luisteren kon ze ook niet al te best. Gut, had ze al die moeite voor niks gedaan! Ik had die baan zó kunnen hebben, maar mijn motivatie voor deze drastische carrièreswitch is dermate extern gereguleerd en gecontroleerd, dat het echt niks wordt.  
Maar niet als het aan een Marieke van Timing had gelegen!

*Dit is een gefingeerde naam. Mijn oude hersens hebben de snel uitgesproken naam niet onthouden. Vandaar. Ik zie in een Marieke een vlotte en ambitieuze jonge vrouw met een geweldige drive om te scoren, en daarin is ze net zo fanatiek als tijdens haar bootcamp.  Als ze door de stad fietst, houdt ze in de ene hand haar stuur vast, de andere hand is bezig met haar mobiel; fomo.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een stapje extra voor Hudson Bay!

Nieuw jaar met nieuwe kansen!

Breed solliciteren