Feedback

Vanuit onderwijskundig perspectief is feedback onlosmakelijk onderdeel van een leerproces, wat uiteindelijk leidt tot zelfregulering. Feedback op de taak geeft inzicht op de aanpak en het verloop van uitgevoerde taken en resulteert ook in zogenaamde feed forward: hoe kan je in het vervolg iets het beste aanpakken.

Een andere benadering is het belonen van goed gedrag en het bestraffen van slecht gedrag. de zg geconditioneerde reflex.

Vinna geeft een terugkoppeling op mijn sollicitatie activiteiten. Die terugkoppeling is een ander woord voor feedback. Bij Vinna gaat het er echter alleen om aandacht voor dingen die volgens hun regels niet goed gaan. En daar is ie weer: het hete hangijzer van de sollicitaties naar ongeschoold werk. De feedback van Vinna is dus altijd negatief; deze waakhond wordt immers betaald voor het opsporen van ‘malverstaties’. Nou verwacht ik helemaal niet van Vinna een aai over de bol en een compliment dat ik toch zo goed bezig ben om mijn eigen re-integratie gestalte te geven. Kom zeg, dát geeft me de rillingen!

Niettemin levert de eenzijdige nadruk op alles wat niet goed gaat, en sterker nog, het op de letter naspeuren om fouten aan het licht te brengen waarmee het starten van een ‘strafprocedure’ gelegitimeerd is, bij mij verzet op. Getuige dit blog, bijvoorbeeld, en mijn ingezonden stuk dat vorig jaar geplaatst is in NRC, en het groepsinterview met oud Inholland lotgenoten dat in het onderwijsblad van de algemene onderwijsbond gepubliceerd is, jongstleden december.

Het werkt dus contraproductief. Ondanks dat ik het eens ben met het feit dat ik als ‘tegenprestatie’ voor het ontvangen van ww minimaal 4x per maand dien te solliciteren, is de gedachte bij Inholland en haar waakhand Vinna waarschijnlijk dat ik dat niet uit eigen beweging zal doen en dat ik behoor tot de 0.05% mensen die de ww misbruikt. Zulk groot wantrouwen past niet in mijn wereldbeeld en wat mij betreft kan Vinna haar ‘feedback’ stoppen in een plek waar de zon nooit schijnt.