Vintage

Na drie jaar en twee maanden komt er binnenkort een einde aan mijn ww periode. Aangezien ik 36 jaar in het onderwijs heb gewerkt, kan ik straks een beroep doen op de bovenwettelijke ww uitkering. Vroeger heette dat wachtgeld. Ik realiseer me dat ik in een riante situatie zit, want ik kom immers niet in de bijstand. Er moet er wel bij gezegd dat ik, wat in vele bedrijfstakken gebruikelijk is bij een gedwongen ontslag, geen ontslagvergoeding, gouden handdruk of iets dergelijks heb mogen toucheren. In 'ruil' daarvoor krijg ik dus een verlengde ww, die betaald wordt door mijn ex werkgever. Ondertussen solliciteer ik nog steeds gemiddeld 7 keer per maand. 

In de media wordt juichend geschreven over het positieve economische klimaat en het overweldigend aanbod aan banen als gevolg daarvan. Ik ben blij dat er voor velen kennelijk weer perspectief is! Via mijn mail stromen dagelijks verse vacatures binnen; een ware tsunami aan banen! Ook op linkedin zie ik vaak berichten van mijn 500 koppige netwerk dat op zoek is naar collega's. Helaas ben ik in 2017 slechts één keer uitgenodigd voor een gesprek (een functie die heel dicht lag bij mijn 'oude' werk) en voor de rest waren het afwijzingen omdat andere sollicitanten beter bij het profiel aansloten. Lees: qua leeftijd beter pasten in de hippe, jonge cultuur van het bedrijf. Als je de zestig gepasseerd bent is het lastig concurreren met 'jongeren', ook al zijn die veertig. Er is natuurlijk ook dat hardnekkige beeld van de oudere werknemer: regelmatig ziek, kan niet tegen verandering, is niet flexibel en ook nog 's vaak digibeet. En met zo'n werknemer wil niemand opgezadeld worden; kom zeg, het is geen bejaardenhuis! 

Daarom dacht ik slim te zijn om van mijn nadeel een voordeel te maken, en dat ook duidelijk te communiceren. Ik afficheer me al weer enige tijd met 'Vintage Advantage', vanuit de gedachte dat vintage staat voor ervaren, gerijpt, origineel en authentiek, wat tegenwoordig door een brede groep gewaardeerd wordt. Om het prikkelender te maken voeg ik er dan aan toe: Durft u het aan? Nee, werkgevers durven het kennelijk niet aan en daarom stort ik me met volle overgave op al mijn andere werk. Als vintage vrijwilliger.