Geen Actie= Geen Reactie

De pesterijen van Vinna, de brandstof die ik nodig heb om deze stukjes te schrijven, blijven uit!  Al bijna driekwart jaar heb ik geen ‘terugkoppeling’ ontvangen op mijn sollicitatieactiviteiten, terwijl mij wel elke 3 maanden gevraagd wordt deze te verantwoorden. 

Hebben Vinna en Inholland inmiddels door dat het arbeidsmarktperspectief voor mij en mijn 62+ oud collega’s niet zo gunstig is? Of heeft Inholland in alle wijsheid uiteindelijk besloten het geld dat ze aan waakhond Vinna kwijt is voor de niet aflatende controles zinvoller te gaan benutten? Hoe dan ook, het is erg stil aan het front van betuttelende vermaningen en dreigementen met meldingen verwijtbaar gedrag bij de uitkerende instantie.  

Intussen ga ik natuurlijk gewoon door met solliciteren. Dat is immers de regel voor iemand die in mijn situatie zit. Het is mijn eigen moreel geweten dat zorgt dat ik mij braaf aan mijn verplichtingen houd; daar heb ik Vinna en Inholland helemaal niet voor nodig.
Elke keer schrijf ik weer een ander tekstje, niks ‘copy paste’ en meer van hetzelfde. 

Wat ik inmiddels wel afgeleerd heb, is om me twee keer het minimaal vereiste aantal keer voor een sollicitatie in te spannen. Ik beperk me tot die dingen die ik leuk vind, behalve die ene verplichte sollicitatie op ongeschoold niveau; maar daar heb ik zo mijn routines voor. Verder heb ik het erg druk met al mijn onbetaalde baantjes (begeleider vrouwenschildersgroep in Amsterdam West, bestuursadviseur WOOR, bestuurssecretaris SBA, onderwijskundig consultant, taalmaatje voor nieuwkomers) en uit de hand gelopen hobbies. Allemaal erg leuk en het houdt me van de straat.  

Omdat Inholland en de waakhond Vinna zich koest houden, en niet in actie komen om mij te vermanen of anderszins met hun regeltjes om de oren te slaan, is er sprake van geen actie, geen reactie. Voor mij niks om me boos over te maken, niks om over te schrijven. Wel een beetje saai eigenlijk.

Maar daar wordt aan gewerkt. Wordt vervolgd!