Getalletjes
Omdat ik nu drie jaar in de ww zit, en aan
het einde van het jaar traditiegetrouw allerlei ‘lijstjes’ het daglicht zien,
leek me het wel een goed idee om een lijstje te maken van mijn
sollicitatieactiviteiten over 2017 en dat te sturen naar de CVB voorzitter van
Inholland, Jet de Ranitz. Inholland betaalt mijn ww en straks mijn verlengde
ww, dus ze mag best weten wat ik zoal uitgespookt heb om weer aan de bak te
komen. Mijn verplichting (waar ik helemaal geen moeite mee heb) is om minimaal
4x per maand te solliciteren, of een andere op werk gerichte activiteit te
ontplooien. Waarvan minimaal één keer op ongeschoold niveau. Dat zijn dan
minimaal 44 sollicitaties per jaar. De getalletjes die ik in mijn overzicht
mailde waren 77, 40, 3, 2, 2.
Dit was respectievelijk voor 77
sollicitaties, zo'n 40% meer dan minimaal
vereist, 3x Vinna’s conclusie
dat ik niet voldaan heb aan mijn
sollicitatieverplichting, waarvan 2x expliciet is aangegeven dat dit een reden was voor en melding verwijtbaar gedrag bij het UWV. En
tenslotte: vanuit de gedachte van ‘Inhollands goed werkgeverschap’: 2x ondersteuning in
de vorm van verplichte coachings
trajecten. Inholland benoemde de doelen voor deze trajecten aldus: ‘steun bij breed solliciteren’ en ‘hulp bij serieus
solliciteren’. De al eerder genoemde trajecten waarin Inholland heel gul
geld weggooit. Dus.
Ik hoopte dat
de getalletjes voor zich zouden spreken. Tot mijn verbazing reageerde Jet
binnen een dag.
Helaas zag zij
mijn mail als een ‘hartekreet’ en zegt ze verder:
“..Ik begrijp heel
goed dat het vervelend is om met de verplichtingen geconfronteerd te worden die
de wet ons oplegt. Helaas is het onze plicht (en daarmee die van Vinna) om u op
risico’s te wijzen als die zich voordoen. Wij vinden dat ook niet leuk, maar de
wet vraagt het van ons.”
Waaruit helaas bleek dat ze de portee van mijn mail
niet helemaal begreep. Vooral dat laatste zinnetje schoot mij regelrecht in het
verkeerde keelgat. ‘Wij vinden het ook
niet leuk, maar de wet vraagt het van ons’. Wat een bullshit! De wet vraagt
helemaal niet om controle door een commerciële partij die, vanuit een perverse
prikkel (hun verdienmodel) alle middelen aangrijpt om bij oud werknemers geld
terug te vorderen. Dat is de keuze van Inholland zelf. De bewering is dus
slechts 50% waar, de wet schrijft namelijk het ‘Wat’ voor, maar niet het
‘Hoe'. C’est le ton qui fait la musique,
nietwaar? Haar dat gezegd hebbende bleef het verder stil.
Reacties
Een reactie posten